taal van morgen
taal van morgen
zwieren de dagen heen door de week
tot maanden die een jaar lang wachten
op wat niet komen gaat en wezen zal
in opperste verwondering en vergetelheid
gisteren is de taal van morgen
die ook weer te boek gesteld worden als norm
voor hoe je gedichten schrijven moet
die ieder gevoel voor heden smelten doet
er is een uitweg voor alle verloren geluk
er is een uitleg voor de ontstane druk
waar ieder mens zo smachtend op wacht
neem nu de vlucht in dit wijde heelal
noem nu de zucht en ontwijk het gelal
waar ieder mens zijn geloof mee verkracht
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: pieter christiaan paardenkooper | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 07 oktober 2015 | ||
| Thema's: | ||