Het is iets
In mijn gevoel
al ben je verder
verlangt de wens
naar stil op schoot
woordenloos, hoofd
tegen je hart,energie
spreekt talen, liefde
gedachten smelten daar
waar we nu niet weten
van elkaars leven
genoeg is een gedeeld
verleden, bekenden elkaar
en kom ik weer boven water
zelfs na zoveel jaar
is ons feilloze instinct
en genegenheid gebleven
al was het maar voor even
en vraag ik niet, mag ik
bij je schuilen, vesting
van een hart, warme
troost, het gelogen woord
is verdwenen, we zwijgen
over stenen, ze blijven
verschuilen of onverholen
gemaakt als mensen
van licht, waar we intens
dolen, omdat jij er bent.
Het is veel, het is iets
Reacties op dit gedicht
| september: | Dinsdag, oktober 13, 2015 20:56 |
| dank jullie hartelijk voor de fijne reacties Liefs en een fijne avond toegewenst |
|
| Pbouwknegt : | Dinsdag, oktober 13, 2015 20:20 |
| Als ik u tegenkom, neem ik mijn hoed af, en met een zwierige zwaai maak ik een diepe buiging. | |
| Hans Winter: | Dinsdag, oktober 13, 2015 18:39 |
| in het aangezicht van een gedeeld verleden je beiden bundelen in een enkel moment, daarin verdicht zich de eindeloze tijd. hans |
|
| Anneke Bakker: | Dinsdag, oktober 13, 2015 16:38 |
| Warme schuilplaats aan het hart waar men troost weet te vinden, is toch iets meer dan enkel genegenheid vermoed ik. Echte vriendschap vindt men ook na jaren terug, en dat is veel. Bijzondere vriendschap mooi onder woorden gebracht. Geniet van een mooie avond September met warme groet. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: september |  
|
|
| Gecontroleerd door: september | ||
| Gepubliceerd op: 13 oktober 2015 | ||
| Thema's: | ||