luciferhoutje
mijn oogleden hangen scheef
energie verlaat mijn brein
geluk druppelt mondjesmaat
mijn ogen spreken depressief
als ik weer eens in de spiegel gluur
mensen roepen hard om focus
maar mijn hart slaapt door
er wordt veel gezegd over inzet
terwijl men het liefst mijn passie uitzet
zielen beoordelen mij als spiritueel vluchteling
en in hun hemelse traditie is voor mij geen plaats
ze breken mijn wil als een luciferhoutje
en dus val ik dieper dan ik mij voorstellen kon
Reacties op dit gedicht
| Wit Licht: | Donderdag, augustus 04, 2016 16:52 |
| Gebroken glas langs de weg. Ik hoop dat ik van je een glasraam mag maken waar ik doorschijn. WIT LICHT |
|
| David de Vreer: | Donderdag, oktober 15, 2015 13:27 |
| het is maar kunst he, why so serious | |
| wijnand.: | Woensdag, oktober 14, 2015 17:33 |
| arm luciferhoutje | |
Over dit gedicht
| Auteur: David de Vreer |  
|
|
| Gecontroleerd door: Brenda | ||
| Gepubliceerd op: 14 oktober 2015 | ||
| Thema's: | ||