Afscheid
Afscheid
Wild ben ik, als een schim die doolt
in ‘t donkere nat van de nacht.
Als een schaduw strompel ik door beken
in de modder van ‘t leven.
Geen ziel is mens, alles is tegen mij.
Vlijmscherp kerft de tijd mijn brein aan flarden.
Alles weg … gewist.
Dementie wordt mijn deel.
Luguber lot.
Vaarwel mezelf.
Reacties op dit gedicht
| Pascal Janssen: | Zaterdag, oktober 17, 2015 18:03 |
| Pfoeiii, das heftig... Zo'n wetenschap hebben van wat er zich afspeelt. Sterkte! Pasje |
|
| windwhisper: | Zaterdag, oktober 17, 2015 12:46 |
| heftig Roger, ben er stil van dit zou niet moeten mogen |
|
| Dasje (lucky): | Zaterdag, oktober 17, 2015 10:52 |
| Be-angstigend je inhoud... Schitterend onder woorden gebracht! Zo rakend mooi dit... vriendelijke groetjes, Dasje ;o] |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Bompa | 
|
|
| Gecontroleerd door: Brenda | ||
| Gepubliceerd op: 17 oktober 2015 | ||
| Thema's: | ||