Uitgestrekt
Ik wandel de duinen
de geest strekt uit
van het schone geel
en groen langs paden
en wasemende welving
van vlakte en helling
verblufte schoonheid
van moeder aarde
ze zoekt de vader
verder weg, dichterbij
twijfelende geest spreekt
zoekt woorden, in vergissen
het vele, overslaan van zijpaden
werelds suizen als spelbreker
die de waarheid omzeilt
het enige, wat niet kan missen
de vraag opent het ware zijn
strompelend in geschiedenis
herinnering, alleen de naam
vader, vader, het kleine zijn
overweldigend is de tijd
het schitterende geel en groen
een wasemen van dankbaarheid
Reacties op dit gedicht
| september: | Maandag, oktober 19, 2015 00:48 |
| Hartelijk bedankt voor de fijne reacties Met liefs |
|
| Connection: | Zondag, oktober 18, 2015 21:19 |
| Pracht echt mooi en diepzinnig Kiss, Roger |
|
| Dasje (lucky): | Zondag, oktober 18, 2015 20:37 |
| Kijken, willen zien en bewonderen...is een gave... Het op deze schitterende wijze delen is een plaatje! vriendelijke groetjes, Dasje ;o] |
|
| Pbouwknegt : | Zondag, oktober 18, 2015 20:18 |
| Ja, zo mooi gevonden in woorden. Een nietig verwonderen van dat grootse. Prachtig | |
| Anneke Bakker: | Zondag, oktober 18, 2015 19:02 |
| Een en al bewondering, en in mijn kleinheid wasem ik dankbaarheid dat ik dit prachtige gedicht heb mogen lezen. Heel bijzonder weer September Fijne avond met lieve groet. Anneke |
|
| Hans Winter: | Zondag, oktober 18, 2015 17:59 |
| onze vader bracht ons daar waar wij zijn vaders gebaar in woord en daad hebben herkend, juist zo duidelijk in het gemis dat hij met hem immer weer voor ons is. hans |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Zondag, oktober 18, 2015 16:59 |
| mooi mooi | |
Over dit gedicht
| Auteur: september |  
|
|
| Gecontroleerd door: september | ||
| Gepubliceerd op: 18 oktober 2015 | ||
| Thema's: | ||