~* De rand van het leven *~
Lopend over de rand van het leven,
stevige wind in mijn rug,
bang om mijn hart te volgen,
ga ik op de vlucht,
Ik volg mijn hoofd,
laat mijn inuitie achterweeg,
schreeuw de pijn uit me,
roep de woorden die ik verzweeg,
Zie de zon zich verschuilt,
voor de nieuwe ik,
zelfs de gierende wind,
heeft schrik,
Kniezend over mijn keuze,
overweeg ik het leven,
een stap naar de afgrond,
en ik heb het weggegeven.
Reacties op dit gedicht
| eddy daemen: | Zaterdag, augustus 03, 2002 15:23 |
| prachtig evi, liefs eddy | |
| kochansky: | Vrijdag, mei 24, 2002 20:02 |
| mooi geschreven. Onthoudt dat je naast die ene stap naar de afgrond ook altijd nog die stap richting het midden hebt. sterkte liefs Kochansky |
|
| Hugo Serwy: | Vrijdag, mei 24, 2002 18:15 |
| Dan kan ik maar één ding doen: hard blazen! De wolken drijven weg van de Zon, en de wind brengt je terug naar het midden... Mooi gedicht! Groetjes en heel veel liefs, Hugo. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Evi | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 24 mei 2002 | ||
| Thema's: | ||