Gebutst in verval
gebutst in verval
zij speelden met knikkers
juichten en joelden maar
bij het missen van de pot
hield dat geluid even op
ik zat erbij
wilde niet meedoen
omdat ik geen afscheid
van mijn schatten kon nemen
genoot van hun kleuren
in het transparante omhulsel
het divers zijn in vormen
allemaal keurig op rij
ik verzamelde en spaarde
ging mij niet om het spel
de beschadigde huid van
de winner gaf mij kippenvel
jij was de eerste die mij
intrigeerde gebutst in verval
daarboven draaien de sterren
spelen knikkers hun eigen heelal
wil melker
25/10/2015
Reacties op dit gedicht
| Bob Van St. Job: | Zondag, oktober 25, 2015 23:06 |
| Knikkers als metafoor voor een levensstijl. Heel mooi Wil. | |
| windwhisper: | Zondag, oktober 25, 2015 17:29 |
| ja die knikkers waren prachtig dat ben ik met je eens | |
| Anneke Bakker: | Zondag, oktober 25, 2015 09:00 |
| Oh, jij ging dus toen al voor de knikkers, en nu min of meer gebutst hier of daar ga je steevast voor de pen en de kwast, dat gaat je goed af Wil. Ja, het kan raar lopen in het leven. Mooie zondag wens ik je . Anneke |
|
| Mamke: | Zondag, oktober 25, 2015 08:52 |
| Prachtig! En heel herkenbaar! | |
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 25 oktober 2015 | ||
| Thema's: | ||