Een innige mortale kus
een innige mortale kus
ik ben je niet vergeten
al sinds mijn geboorte
heb ik jou op mijn geweten
jaren ben je weggebleven
af en toe wat schaduw of
het grauw en wit van een gezicht
maar de laatste tijd
maak jij toch min of meer een
ongepaste inbreuk op mijn leven
waar cultuur haar mooiste
kanten toont zie ik jouw hand
die vergankelijkheid beloont
jij oogst volop natuur
en zeist naar hartenlust
met een innige mortale kus
nog spelen wij quitte
gunnen toeval een vrij spel
ik leef mijn hemel en jij vindt mij wel
wil melker
26/10/2015
Reacties op dit gedicht
| M-Rose: | Maandag, oktober 26, 2015 21:06 |
| A_près le point d'interrogation | |
| Anneke Bakker: | Maandag, oktober 26, 2015 19:26 |
| Als een rode draad zie ik als een schaduw de dood door dit gedicht lopen Wil. Ik hoop dat het fictief is... maar je bent er wél mee bezig. Ik wens je alle goeds en een mooie avond. Anneke |
|
| M-Rose: | Maandag, oktober 26, 2015 11:55 |
| als cultuur haar schoonste kanten toont worden alle toeschouwers rijkelijk beloont kom-aan pak die wonderen mee | |
| trucker klaas: | Maandag, oktober 26, 2015 08:10 |
| nog bevrijdt van de vrijerij ,blijf jij .... goedemorgen ,klaas |
|
| Mamke: | Maandag, oktober 26, 2015 07:45 |
| Wauw wat knap geschreven! Ik heb nog nooit iemand de dood zo mooi zien beschrijven, voor zover de dood mooi kan zijn... | |
| windwhisper: | Maandag, oktober 26, 2015 07:07 |
| ja de dood, het einde, het speelt toch een rol in ons leven, ook hier, die kus die krijgen we allemaal eens op die dag, vanaf onze geboorte.... | |
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 26 oktober 2015 | ||
| Thema's: | ||