geen zin om weg te kwijnen
achtentwintig jaar
trillend op mijn benen
omdat men is vergeten
dat die troep niet valt te eten
zou er bijna om gaan wenen
nieuwe tijden vallen niet te rijmen
dus stop nu maar met zwijnen
dan kunnen we de toon verfijnen
zodat diepe haat zal verdwijnen
en de liefde weer gaat schijnen
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: David de Vreer |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 27 oktober 2015 | ||
| Thema's: | ||