jij bent de hemel in mij
en 'k balanceer op een dunne koord
in mijn hand een broze evenwichtsstok
waarmee ik over draden loop die niemand ziet
- boven mij felgekleurde luchtballonnen -
en 'k vraag mij af (te laat?) hoe het mij draagt
hoeveel ikzelf nog dragen kan
van alles dat zich tijdens 't leven verzamelt
mijn hart met smart beslagen
dof, kleurloos en ongepolijst
neem jij voorzichtig in jouw hand
want jij bent de hemel in mij
sunset 29-10-2015
Reacties op dit gedicht
