..........
stilletjes lig ik in mijn bed. alle gedachten die naar boven komen, het word me even teveel.
de gedachtens dat ik weg wil van hier.
soms ben ik het zo zat dat ik dood wil, en weg wil van de mensen die dit veroorzaken.
mijn verdriet verdwijnt niet wanneer de tranen zijn verdwenen. donkere tranen vallen op mijn wang.
schreeuwend naar geluid, proberend en vechtend
het liefst zou ik schreeuwen, oneindig willen schreeuwen. maar het gaat niet!.
mijn vetrouwen is gebroken, mijn hart is gebroken, mijn leven is gebroken.
ik staar vooruit, de tranen vallen over mijn wangen.
ik ben niet meer wie ik was, en die word ik ook niet meer.
de gedachtens dat ik weg wil van hier.
soms ben ik het zo zat dat ik dood wil, en weg wil van de mensen die dit veroorzaken.
mijn verdriet verdwijnt niet wanneer de tranen zijn verdwenen. donkere tranen vallen op mijn wang.
schreeuwend naar geluid, proberend en vechtend
het liefst zou ik schreeuwen, oneindig willen schreeuwen. maar het gaat niet!.
mijn vetrouwen is gebroken, mijn hart is gebroken, mijn leven is gebroken.
ik staar vooruit, de tranen vallen over mijn wangen.
ik ben niet meer wie ik was, en die word ik ook niet meer.
Reacties op dit gedicht
| wijnand.: | Dinsdag, november 03, 2015 19:54 |
| treurig | |
| september: | Dinsdag, november 03, 2015 00:22 |
| Aangrijpend, zoals je als mens niet zou moeten hoeven voelen. Ik denk even aan je. Liefs | |
| Pbouwknegt : | Dinsdag, november 03, 2015 00:10 |
| Intens verdrietig. Heb je gelezen | |
Over dit gedicht
| Auteur: sandra1234 | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 02 november 2015 | ||
| Thema's: | ||