Hun schepping voorbij
hun schepping voorbij
de beitel spleet
zag scherpte aan
vallende scherven steen
venijnige bassen
zongen in hameren
het donker breken van tijd
hoge tonen
ketsten in lijden
hun schepping voorbij
jij verafgoodde god
in het pogen zijn
volmaaktheid te evenaren
liet eva herrijzen
maar zij was geknakt door
die ene fataal brekende klap
wil melker
03/11/2015
Reacties op dit gedicht
| september: | Woensdag, november 04, 2015 00:27 |
| we scheppen ons de beelden al is volmaaktheid buiten bereik. daar dacht ik aan bij het lezen van je prachtige gedicht dat al begrijp ik misschien niet goed diep bij me binnenkomt. Liefs | |
| Willem B. Tijssen: | Dinsdag, november 03, 2015 17:45 |
| De mens in hoogmoed om ook God te willen, schept vaak mislukking en aardse pijn! | |
| Anneke Bakker: | Dinsdag, november 03, 2015 09:54 |
| Fatale missslag doet de bassen venijnig klinken, geknakt door de beitel, door dit fraaie gedicht is er toch iets moois tot stand gekomen. Zonnige groet . Anneke |
|
| windwhisper: | Dinsdag, november 03, 2015 09:15 |
| ja weer een gedicht met strekking, met gevolgen en toch is het heel mooi en laat me nadenken |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 03 november 2015 | ||
| Thema's: | ||