Bewijs van onvermogen
de ritselende bladeren zijn
zielen, ze draaien om me heen
toen ik nog van ze hield, leefden we
met ander licht in de ogen
er is geen gelijk, we komen
en we gaan zoals de wind
hoorbaar, maar nergens vandaan
en nergens weer naartoe
we nemen afscheid draaiend
om alles heen, ik laat los
tot ik stil sta en je uitadem
een wolkje in de koude lucht
en dan weg
04-11-2015
Reacties op dit gedicht
| remie: | Dinsdag, november 10, 2015 11:01 |
| prachtig |
|
| september: | Zondag, november 08, 2015 22:53 |
| Schitterend, ik kan niet anders zeggen. Liefs | |
| Dirk Hermans: | Zaterdag, november 07, 2015 22:56 |
| mooi | |
| Pbouwknegt : | Woensdag, november 04, 2015 23:54 |
| Heb dan zo'n eeuwigheidsmoment waar Cor van Vliet eerder vandaag over schreef bij het lezen van dit gedicht. Geen wolkje in de koude lucht. | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Woensdag, november 04, 2015 21:23 |
| mooi mooi | |
Over dit gedicht
| Auteur: Artifex |  
|
|
| Gecontroleerd door: Artifex | ||
| Gepubliceerd op: 04 november 2015 | ||
| Thema's: | ||