Mijn ogen neergeslagen..
Het hoge woord is eruit.
Opluchting wordt overspoeld door pijn.
Mijn hele toekomst valt ineen.
Mijn hart is uit mijn borst gerukt.
Het bloed kleeft aan mijn eigen handen.
Ik wist het. Al die jaren wist ik het.
Mezelf er op voorbereid maar blijkbaar niet genoeg.
Verscheurd door pijn en verdriet.
Alles komt ineens op me af..
Wat heb ik nog? Ben ik nog gelukkig nu?
Wat houdt mij hier..
Heeft het nog zin..
Ik blijf achter met een groot leeg gevoel..
Ik kan er niets mee. Loslaten is de beste keus.
Loslaten is iets wat ik nooit heb gekund.
Ook al is dat de beste keus, ik zal het ook niet willen.
Je blijft een deel van mijn hart.