In premiere
in première
ooit heb ik
stormenderhand de wereld
willen veroveren
met groot orkest
op hemelse maten het
podium hier willen verlaten
ik overdonderde
mezelf met het decorum
dat ik jou toen gaf
het was geen toneel
jij overrompelde mij
je ogen regisseerden te veel
wij kregen nooit
ovationeel applaus
de muren hadden oren
wij speelden
elkaar plat zoals dat bij
onstuimige liefde hoorde
pas toen de gordijnen sloten
het licht langzaam doofde
zijn we echt in première gegaan
wil melker
09/11/2015
Reacties op dit gedicht
| Pbouwknegt : | Maandag, november 09, 2015 20:31 |
| Het doek valt. Het leven begint. Mooie metafoor | |
| Anneke Bakker: | Maandag, november 09, 2015 10:05 |
| Leve de liefde is jouw motto en zo ook dit weer fijn en met een glimlach gelezen. Jouw premiére is hiermee geslaagd Wil, de gordijnen kunnen open. Zonnige groet en fijne dag. Anneke |
|
| windwhisper: | Maandag, november 09, 2015 09:12 |
| ja wonderlijk, ja wonderlijk | |
| Mamke: | Maandag, november 09, 2015 08:30 |
| Hoe verzin je het... Echt prachtig! | |
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 09 november 2015 | ||
| Thema's: | ||