Emoties.
Emoties.
Vaak weggedrukt
diep op de bodem
van ’t innerlijk, decennia lang
Je houdt ze vast
wilt ze niet tonen
voor vrij geven ben je te bang.
De vezels van
je lichaam spannen
als er te veel emotie hangt
één druppel meer
doet ’t al ontploffen
als ’t één al ’t vorige zo vangt.
Het is bepalend
hoe je handelt
of je herkennend je ontspant
emoties afvoert
lachend, huilend
weer terugkeert tot ’t normaal verband.
th
Vaak weggedrukt
diep op de bodem
van ’t innerlijk, decennia lang
Je houdt ze vast
wilt ze niet tonen
voor vrij geven ben je te bang.
De vezels van
je lichaam spannen
als er te veel emotie hangt
één druppel meer
doet ’t al ontploffen
als ’t één al ’t vorige zo vangt.
Het is bepalend
hoe je handelt
of je herkennend je ontspant
emoties afvoert
lachend, huilend
weer terugkeert tot ’t normaal verband.
th
Reacties op dit gedicht
| noa74: | Woensdag, november 11, 2015 23:14 |
| Ja hier herken ik mijzelf in...kunnen tonen geeft lucht maar is eng. | |
| Willem B. Tijssen: | Dinsdag, november 10, 2015 20:51 |
| Ze stoten af en trekken aan, maar zonder ze kunnen we niet bestaan. | |
| Stroejaro: | Dinsdag, november 10, 2015 12:37 |
| Knap verwoord, mooi! | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Dinsdag, november 10, 2015 10:31 |
| mooi!!! | |
| Anneke Bakker: | Dinsdag, november 10, 2015 09:53 |
| Je blijft grenzen verleggen Teun, sommige emoties, zorgen , verdriet en pijn toon je niet graag aan de buitenwereld hoewel ze soms diep aanwezig zijn tot in de vezels van je ziel. Goed verwoordt in dit gevoelige gedicht. Warme groeten. Anneke |
|
| Mamke: | Dinsdag, november 10, 2015 09:14 |
| Zo waar en herkenbaar! | |
Over dit gedicht
| Auteur: teun hoek |  
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 10 november 2015 | ||
| Thema's: | ||