Bij 't ontluiken van de dag
Ochtendzon schijnt door 't riet
Water spiegelt als glas
Een mooie dag in 't verschiet
Vorstig aan de grond
Schijnt witte glans
in deze ochtendstond
Voetstappen blijven staan
Op weg naar
waar ze willen gaan
Langs wit gerijpte struiken
Wandelend door winterse taferelen
en zo de dag zien ontluiken
Reacties op dit gedicht
| christina: | Donderdag, november 12, 2015 17:38 |
| krijg spontaan ondanks ik een herfstmens ben zin in de winter :) |
|
| Willem B. Tijssen: | Donderdag, november 12, 2015 16:21 |
| Snijdende kou, een krachteloze winterzon in een schitterend winter's ochtendlandschap zullen de aandacht binnen afzienbare tijd weer opeisen. | |
| windwhisper: | Donderdag, november 12, 2015 15:34 |
| een mooi ochtendgedicht |
|
| michris: | Donderdag, november 12, 2015 15:19 |
| Het is een heerlijke dag. Ik zag zelfs een citroenvlinder vliegen en dat is best bijzonder voor deze tijd van het jaar. | |
| teun hoek: | Donderdag, november 12, 2015 10:55 |
| versteende blik in ijzige sporen , ontluikend in het zonlicht.....die gang wens ik je toe. h gr. teun | |
| ela: | Donderdag, november 12, 2015 09:49 |
| Een mooi vooruitzicht, dat wel, maar laat alles nog wat zachter blijven. De tenen zullen er wel bij varen. ela |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Donderdag, november 12, 2015 04:14 |
| zie het voor me goeie morgen! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Mamke | 
|
|
| Gecontroleerd door: Brenda | ||
| Gepubliceerd op: 12 november 2015 | ||
| Thema's: | ||