Waan
Door de ruit gekeken
Zien naar wie ik was
Veilig achter glas
En bovendien
Liefst van al zou ik
Staan in deze aarde
De geur van natte grond
Motregen en wind
Doordrongen van het leven
Rakend aan wat raakt
Tranen aan de tranen laten
Lach van binnenuit
Kwijt is toch dat kind
Ruilde plaats voor waan
Was vergeten het te vinden
Tot die dag van dagen
Zien naar wie ik was
Veilig achter glas
En bovendien
Liefst van al zou ik
Staan in deze aarde
De geur van natte grond
Motregen en wind
Doordrongen van het leven
Rakend aan wat raakt
Tranen aan de tranen laten
Lach van binnenuit
Kwijt is toch dat kind
Ruilde plaats voor waan
Was vergeten het te vinden
Tot die dag van dagen
Reacties op dit gedicht
| Pbouwknegt : | Donderdag, november 12, 2015 23:01 |
| Dank allen. Het is niet droef bedoelt. Fijne avond nog. | |
| christina: | Donderdag, november 12, 2015 19:40 |
| al een paar keer gelezen zegt meer dan woorden denk ik |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Donderdag, november 12, 2015 19:30 |
| ben stil | |
| september: | Donderdag, november 12, 2015 18:50 |
| Prachtig gedicht. Zo goed geschreven, mooi weemoedig. Ik herlees deze vandaag regelmatig | |
| Anneke Bakker: | Donderdag, november 12, 2015 13:33 |
| Droefmooi laat dit bijzondre gedicht zich lezen, ik word er heel stil van. Warme groet stuur ik je . Anneke |
|
| windwhisper: | Donderdag, november 12, 2015 11:28 |
| het ontroert me en ik wimper even een traan weg | |
Over dit gedicht
| Auteur: Pbouwknegt | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 12 november 2015 | ||
| Thema's: | ||