ben jij de gene die ik mis
het leek even zo echt
dat je daar ineens voor me stond
die mooie blauwe ogen
prachtige lach op je mond
een momentje in de wolken
droomde ik dan voor even
hoe kon ik dat nou denken
je bent al zolang uit mijn leven
ik mis je nog steeds
en zit nog altijd in mijn dromen
jij hebt nu een gelukkig leven
waarin al jouw wensen zijn uitgekomen
ik zal altijd van je blijven houden
hoe groot de afstand ook is
tot de dag dat ik zal sterven
ben jij de gene die ik mis
dat je daar ineens voor me stond
die mooie blauwe ogen
prachtige lach op je mond
een momentje in de wolken
droomde ik dan voor even
hoe kon ik dat nou denken
je bent al zolang uit mijn leven
ik mis je nog steeds
en zit nog altijd in mijn dromen
jij hebt nu een gelukkig leven
waarin al jouw wensen zijn uitgekomen
ik zal altijd van je blijven houden
hoe groot de afstand ook is
tot de dag dat ik zal sterven
ben jij de gene die ik mis
Reacties op dit gedicht
| gedichtenlady: | Woensdag, augustus 01, 2018 11:03 |
| Mooi, ontroerd | |
| Mamke: | Vrijdag, november 13, 2015 09:50 |
| Mooi! En zo herkenbaar voor mij op dit moment! | |
| Roselynn: | Vrijdag, november 13, 2015 07:23 |
| Weer terug op de site.... en hoe... deze knalt er weer in... fijn je weer te lezen! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: cardman | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 13 november 2015 | ||
| Thema's: | ||