Paralel
Het veld omarmde
Glooiend de boerderij
In het late licht
Van de late lente
Er waren barsten
Die diep trokken
Ploegden om
In onze ziel
We werden samen
Diepe voren
Naast elkaar
Evenwijdig
Elkaar niet meer rakend
Maar paralel
Het was er mooi
En leeg, verlaten
De merel zong
De zon ging onder
Glooiend de boerderij
In het late licht
Van de late lente
Er waren barsten
Die diep trokken
Ploegden om
In onze ziel
We werden samen
Diepe voren
Naast elkaar
Evenwijdig
Elkaar niet meer rakend
Maar paralel
Het was er mooi
En leeg, verlaten
De merel zong
De zon ging onder
Reacties op dit gedicht
| Pbouwknegt : | Zondag, november 15, 2015 22:02 |
| Erg bedankt voor de reacties. En met groet | |
| september: | Zondag, november 15, 2015 17:52 |
| Voelbaar en zo mooi geschreven. Ik herlees dit gedicht graag om de sfeer en gevoeligheid die ervan uitgaat nog beter aan te voelen. Je schrijft prachtig. | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Zondag, november 15, 2015 16:41 |
| voelde het erg mooi |
|
| Anneke Bakker: | Zondag, november 15, 2015 15:17 |
| Elkaar niet meer rakend... ik lees iets droevigs tussen de voren, maar wel heel mooi verwoordt.Je schrijft erg mooi! Warme herfstgroet. Anneke |
|
| Mamke: | Zondag, november 15, 2015 12:24 |
| Wauw, onder de indruk van dit gedicht! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Pbouwknegt | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 15 november 2015 | ||
| Thema's: | ||