Een stilte die spreekt
Een stilte die spreekt
maar nooit zwijgt
en de pijnlijke momenten
één voor één aaneenrijgt.
Een stilte die spreekt
voor jou en mij.
Ze fluistert constant
"het is voorbij".
In een wanhoopspoging
begin ik nog luid te gillen,
als mijn stembanden maar niet scheuren
door zo hard te trillen.
Ook al zouden ze scheuren,
het mocht niet baten.
We weten allebei
dat jij me gaat verlaten.
Een stilte die spreekt,
want ik weet niet wat zeggen.
Hopeloos is het
om nog betekenisloze woorden op te dreggen.
Dus daar ga je
met je stilte die spreekt
en ik blijf achter
met een stilte die zwijgt.
maar nooit zwijgt
en de pijnlijke momenten
één voor één aaneenrijgt.
Een stilte die spreekt
voor jou en mij.
Ze fluistert constant
"het is voorbij".
In een wanhoopspoging
begin ik nog luid te gillen,
als mijn stembanden maar niet scheuren
door zo hard te trillen.
Ook al zouden ze scheuren,
het mocht niet baten.
We weten allebei
dat jij me gaat verlaten.
Een stilte die spreekt,
want ik weet niet wat zeggen.
Hopeloos is het
om nog betekenisloze woorden op te dreggen.
Dus daar ga je
met je stilte die spreekt
en ik blijf achter
met een stilte die zwijgt.
Reacties op dit gedicht
| Lopez: | Zondag, augustus 25, 2002 16:03 |
| wat is dit een mooi gedicht! maar wel pijnlijk, he. Heb het zelf ook meegemaakt en de wonde is nog bijlange niet geheeld. Ik wens je heel veel sterkte! | |
| charly: | Vrijdag, mei 24, 2002 23:56 |
| ken ze, die stilte, hartbrekend, triest gedicht, sterkte en groetjes. (Maya kan toch raar zijn soms, hehe) |
|
| Raar mie: | Vrijdag, mei 24, 2002 22:26 |
| *snik* laat de stilte niet in je hartje komen en je zo hard pijn doen laat je hartje spreken en laat die woorden tot je lippen komen net zoals je het hier doet in dit SUPERgedichtje hou vol angel in diguise |
|
| MayadeBij: | Vrijdag, mei 24, 2002 20:58 |
| Ik begrijp er geen reet van (geintje) Indringend, heel kenmerkend voor een relatie die overgaat, inderdaad. Knap neergezet, succes. | |
| carlijn: | Vrijdag, mei 24, 2002 20:48 |
| Laat de laatste woorden altijd vallen...De laatste woorden, die zwijgend vallen..vormen een herinnering, voor nu, en voor later! Een sprekende herinnering wel te verstaan, om de stiltes, zwijgend te doden...Sterkte en Liefs, Carlijn. (hoop dat je me begrijpt) | |
Over dit gedicht
| Auteur: Tetraëder | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 24 mei 2002 | ||
| Thema's: | ||