Zo mooi als de wereld nu is
het wuiven van bomen
licht dat bladeren laat zingen
voor ze vallen, het is herfst
zo vredig als de wereld nu is
de dieper zinkende ademhaling
hoogte van wollig reizende wolken
de wind bloost, troost je wangen
innig geborgen gevoel en voortbestaan
pal in de seizoenen, rennen met 't zomerlicht
inkeren van een winters gedachtenzicht.
Zo mooi als de wereld nu is
stilte en vrede als innerlijke toon.
En oorlog, armoede, angst hebzucht
zou de wezenlijke spiegel, de natuur
dan ten onder gaan, krijgt de mens
uiteindelijk dit verdiende loon.
Zo mooi als de natuur nu is
wacht ze levende stilte, behelst
verder, zoveel verder weg
of toch dichterbij
de godsdienstfanaten, honger
ongelijkheid, elk onmetelijk lijden
verwoestend is het abjecte geluid
van bommen en mortiergranaten
Allysson: | Zaterdag, november 28, 2015 18:09 |
Wondermooi verwoord | |
september: | Dinsdag, november 17, 2015 23:14 |
Dank jullie hartelijk voor de mooie persoonlijke reacties. Liefs |
|
Stroejaro: | Dinsdag, november 17, 2015 22:48 |
Een prachtgedicht, graag gelezen. | |
Pbouwknegt : | Dinsdag, november 17, 2015 22:01 |
Zo een terechte aanklacht tegen wat in alle tijden gebeurt. Dat contrast. Geraak er al lezend in verdwaald. Eindig met mortiergranaten. Wat is dat toch. Die invloed van het slechte. Dat slechte. En de volgzame mens. Als kuddedier. Grijpend verbeeld. Dat schrijnende contrast. |
|
wil melker: | Dinsdag, november 17, 2015 20:01 |
September.. zouden wij toch in de natuur en het universum de grootschalige kanker zijn die wij nu.. in het klein bij onszelf bestrijden.. wij weten met micro lijden.. maar leren..... Een mooie oproep tot vreedzame co-existentie voor het voor alles en iedereen te laat is...... Liefs, wil |
|
Janny Scheybeler de Jonge: | Dinsdag, november 17, 2015 19:27 |
een pracht | |
teun hoek: | Dinsdag, november 17, 2015 19:10 |
natuur in rust , mooi natuur met geweld, minder mooi geweld onbegrijpelijk. th |
|
wijnand.: | Dinsdag, november 17, 2015 18:02 |
de natuur kan mooi zijn de wereld is het momenteel niet | |
Anneke Bakker: | Dinsdag, november 17, 2015 17:55 |
De levende stilte van de natuur wordt overschaduwd door het verwoestende geweld, veraf maar ok dichtbij. Oh, wat verlang ik naar vrede September, maar ik ben zo bang, wil de stilte van de natuur proeven die jij hier zo fraai beschrijft. Bijzonder mooi gedicht weer Lieve groet wuif ik je toe. Anneke |
|