de deur van hout
ik zag gezichten
in niet begrijpen
een vage groet
ging langs mij heen
ik was alleen
ogen bolden
tolden om en om
een akelige lach
die gele tanden zag
in een scheve mond
voelde een hand
in sprakeloos raken
proefde ik toch een
angstig misverstand
en komende paniek
ik was het niet
en wilde weg
de deur van hout
voelde vertrouwd
in eindelijk opengaan
wil melker
22/11/2015
Mamke: | Zondag, november 22, 2015 12:44 |
Dit vind ik een beklemmend gedicht... Maar gelukkig was er die deur van hout... | |
Anneke Bakker: | Zondag, november 22, 2015 10:26 |
Een vertrouwde open deur in zo'n situatie lijkt mij ook het veiligste gevoel. Zonnige groeten. Anneke |
|
Willem B. Tijssen: | Zondag, november 22, 2015 09:09 |
Soms voelt een deur beter 'm achter te laten, dan 'm binnen te gaan voor het haten. | |
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: wil melker | ||
Gepubliceerd op: 22 november 2015 | ||
Thema's: |