Gebonden in een fabel met harde kanten
Verstrengeld in papieren pagina’s met harde randen
Lees ik uit dit boek wat verslagen verteld met scherpe hoeken
Met geweldige mythes die verwoord worden met papiersnedes

Komt alles tot leven in mijn hoofd met harde woorden
Versnippert daar alles vanbinnen verwoekerd met zwarte gedachtes
Ooit een gelukkig bestaan dat zich met tragedie verraadt
Heb ik mij gesneden...diep geworteld in mijn enkels,
Die ervoor zorgen, de mogelijk om te lopen, mij in de steek laat

Schreeuwend naar de lucht, zoek ik naar een antwoord dat niet te vinden zal zijn
Het vallen doet pijn, lopen kan niet meer, opstaan doet pijn, alles doet zeer..
En toch...
Krijg ik het toch voor elkaar, om elke keer weer op te staan
Met tranen op mij wangen blijf ik maar doorgaan.

Rusten zal ik ergens, is wat ik tegen mijzelf fluister
Ergens zal er vaste grond zijn, daar waar ik zal staan
Maar nu nog even niet, niet vandaag, niet morgen,
want ik zal degene zijn die zal blijven bestaan.