Het tijdelijk wit
het tijdelijk wit
weer brandde geestdrift
zijn heilig vuur
trok vitaliteit zich
niets aan van jaar en uur
ik speelde als kind
met hagel en sneeuw
wind liet ons dansen in
een wereld van voorheen
het tijdelijk wit
had alles begraven
waar wij eerder om gaven
het voelde zo een
in samen smelten
warmde eeuwige jeugd
kou deerde mij niet
wist dat de zon mij weer riep
wil melker
23/11/2015
Reacties op dit gedicht
| teun hoek: | Maandag, november 23, 2015 17:32 |
| een weerkaatsing van het vroegere spel.... leuk. th |
|
| Anneke Bakker: | Maandag, november 23, 2015 12:39 |
| Hier gelukkig geen wittigheid Wil en het zonnetje schijnt volop. Leuke beelden uit je jeugd verwoordt, ik herhen ze wel. Zonnige groet en fijne middag . Anneke |
|
| Mamke: | Maandag, november 23, 2015 09:12 |
| Mooie herinneringen! | |
| trucker klaas: | Maandag, november 23, 2015 08:31 |
| en alle warme toebehoren die bij het winterweer horen Groet ,klaas |
|
| Willem B. Tijssen: | Maandag, november 23, 2015 08:20 |
| Het begraven van de materie komt niet los van de ervaringen in mysterie. koud en warm tegelijk, zijn zij in emotie immer rijk. | |
| windwhisper: | Maandag, november 23, 2015 08:17 |
| heel mooi de roep van de zon, want kou deerde je niet | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Maandag, november 23, 2015 05:59 |
| goede morgen!! | |
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 23 november 2015 | ||
| Thema's: | ||