Of ik even wilde voelen of er stroom op stond
Die is gek
Dat ik bang ben voor onberekenbare paarden vond je grappig, maar wat dacht je van dit hek?
Samen struinden wij al heel wat af, op zoek naar, ja waarnaar eigenlijk?
Bergen hazelnoten schudden we uit bomen, onder dichtbebladerde bomen vonden wij onderdak tegen striemende regenval, zompige moeraslanden zogen ons tot de enkels in de aarde
Waar gaan wij heen, van waar zijn wij gekomen
Ik genoot van elke seconde zo intens, elk moment met jou heeft zijn eigen waarde
Soms achter je lopend, dan weer naast jou
Achteloos mijn hand laten vieren in stille hoop
Dat jij hem vastnemen zou
Je nam niet alleen mijn hand maar mijn hele hart en ziel in je armen
In prachtig nevelig bespinragde herfstvelden waar de buizerd zich liet zien als ware het de gewoonste zaak van de wereld
Daar, ja daar was en is het het dat jouw aarde armen mij warm omarmen
Veilig was ik, hier bij jou, in dit nu van toen
Twee paar handen vonden sensueel hun weg over heuvelachtige landschappen
Als twee bezopen zwervers zo vroeg op de dag al zo dronken, verloren wij ons in een nimmer zo zacht gevoelde zoen
Zo nabij als jij soms kunt zijn, zo ver weg ben je vaak
Ik zie je vechten tegen jezelf en er is niets dat ik voor je kan doen
Ik weet waarom je je voor me verstopt, waarom je voor me wegrent,
Het is omdat ik je op je meest kwetsbare plek raak