Soms.
Soms zijn dingen
Niet te benoemen
Zwerft je gedachtenwereld eigen koers
Zijn wegen vaag
Ontbreekt ’t aan plannen
Alles verweven in een floers.
’t Is als een druilige
Maandagmorgen
De zondag lonkt nog even na
Er hangt geen moeten
Dus je hangt wat
Slaat moeizaam wat gedachten ga.
Dan breekt de
Zon door in haar glanzen
Krijgt alles een vernieuwde gloed
Dat leven opjaagt
Tot grote hoogte
Je plots het al lachend begroet.
Soms ,is niet vaak,
Om uit te gummen
Vaak is het leven boeiend fijn
Kun je de weelde
Van het goede
Omarmen , wordt het soms weer klein.
th