de duivels kus
Langzaam groeit het beest zich voedend met wat op zijn pad komt.
Emotieloos, niets ontziend eet het elke vorm van genegenheid.
Een hand op een schouder , ik ben er voor je, vervormd tot je betekend niets voor me.
Een lach gekneed en vervormd tot een schreeuw , je kunt me niet breken met hoongelach ontvangen.
Tussen hamer en aambeeld, emotieloos niets ontziend zich voedend met wat hem heeft gevormd.
Emotieloos, niets ontziend eet het elke vorm van genegenheid.
Een hand op een schouder , ik ben er voor je, vervormd tot je betekend niets voor me.
Een lach gekneed en vervormd tot een schreeuw , je kunt me niet breken met hoongelach ontvangen.
Tussen hamer en aambeeld, emotieloos niets ontziend zich voedend met wat hem heeft gevormd.
Reacties op dit gedicht
| september: | Zondag, november 29, 2015 20:17 |
| Goed geschreven. Een gedicht om nog even bij stil te staan. Liefs | |
| Willem B. Tijssen: | Zondag, november 29, 2015 16:18 |
| Liefdeloosheid kent vele vormen; het is de mens die het maakt tot een van zijn normen. | |
Over dit gedicht
| Auteur: eigen stijl | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 29 november 2015 | ||
| Thema's: | ||