Het verleden haalt me soms in
Zeker als ik weer aan een EMDR sessie begin
De spanning in mijn lichaam is goed voelbaar
Gevoelsmatig dreigt er weer gevaar
Mijn lichaam trilt hevig
Ik druk mijn nagels in mijn arm ... stevig
Probeer in het hier en nu te blijven en niet weg te glijden
Probeer er met al mijn kracht tegen te strijden
Maar dan slaan mijn gedachten weer op hol
En wordt ik van mezelf helemaal dol
Wil dit niet meer ... Kan dit niet meer
Het haalt mij in ... Iedere keer
De gedachten verschuiven zich al snel naar zelfmoord
Spring toch overboord...
Hoor ik mezelf denken
Wat heeft het leven mij überhaupt te schenken....?
Tot nu toe enkel narigheid
Al enkele maanden met EMDR daartegen in de strijd
Maar het verleden is nog niet helemaal het verleden
Sommige dingen spelen nog steeds.... in het heden
Ik durf het niet te delen
Al weet ik dat een start is om te helen
Maar ik ben bang
Al zo lang
Voor die gewelddadige man
Die mij zomaar het ziekenhuis in slaan kan
Een miskraam van hem al eerder gehad
Al jaren leef ik in een zwart gat
EMDR kan weinig nut hebben als ik hier niet open over kan zijn
Maar ik weet ... Dat maakt mij zo klein...
Erover praten durf ik niet
Het onderwerp misbruik is wat ik bij EMDR ook altijd achter mij liet
Maar ik kan zo niet meer verder gaan
Ik lijk op het dunste en kwetsbaarste lijntje ooit te staan
Overleef ik alle narigheid
Of geef ik op en verlies ik de strijd...?