Terwijl ik mezelf verschuif naar de rand van het bed zie ik door het licht van mijn lamp mijn schaduw al zitten. Zij heeft haar voetjes al op de grond gezet. Zij strekt zich heerlijk uit, klaar voor een nieuwe dag. Ik ben er ook bijna al duurt het even iets langer.
Langzaam moet alles gaan werken, geholpen door de pil die de pijn verzacht. Mijn schaduw tippelt naar de badkamer, zij pakt vanwege de kou haar ochtendjas. Ik zie dat allemaal gebeuren en geniet ervan terwijl ik mezelf in mijn rolstoel laat zakken. Kom op meis, we gaan er weer voor.
Een lekker bakkie koffie, een beetje meer tijd en dan aanpakken. Zodra ook mijn lichaam dat weer weet, zetten we door. Ik heb zoveel te doen, genieten van mijn familie, vrienden en mijn hobby's. Wat dat betreft geniet ik nu meer dan wat mijn schaduw net deed, ik leef meer dan toen. Maar het blijft mooi om te zien, mijn schaduw in het licht van mijn lamp.