Kwijtgeraakt
in ons landschap wonen schimmen
in schaduwen van huizen
schuilend, schreeuwend, huilend
de voordeur altijd op slot
in kamers kruipen vermoedens
langs plinten naar stijlen
en wringen zich een weg
onder oud houten deuren
aan de muren niets dan spijkers
op de vloeren laag water
op hun knieën de schimmen
zoekend, tierend, vloekend
nooit naar zichzelf
Reacties op dit gedicht
| september: | Donderdag, december 10, 2015 19:12 |
| Mooi Artifex. Het geschrevene komt echt binnen. Liefs | |
| remie: | Donderdag, december 10, 2015 19:09 |
| heftig schrijven hoor, maar wel graag gelezen |
|
| karinvangelder: | Dinsdag, december 08, 2015 23:41 |
| wat goed geschreven Arti bedankt voor jouw reactie hier ! liefs x Karin |
|
| Pbouwknegt : | Dinsdag, december 08, 2015 22:10 |
| Angst. Denk ik. Voor het onbekende. Als dat is waarover je dicht Zo mooi in woorden Paar keer gelezen |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Artifex |  
|
|
| Gecontroleerd door: Artifex | ||
| Gepubliceerd op: 08 december 2015 | ||
| Thema's: | ||