Morgenmisselijkheid
Als ogen morgen weer open gaan
ik door spleetjes van wimpers tuur
mijn hand richting de wekker stuur,
Dan weet ik dat zicht hetzelfde is
dat het anders lag wat hier ooit was
in tijden dat jij nog warmte gaf.
Ik voel verdriet, te vaak
jij bent zielig.
Altijd.
ik door spleetjes van wimpers tuur
mijn hand richting de wekker stuur,
Dan weet ik dat zicht hetzelfde is
dat het anders lag wat hier ooit was
in tijden dat jij nog warmte gaf.
Ik voel verdriet, te vaak
jij bent zielig.
Altijd.
Reacties op dit gedicht
| Artifex: | Maandag, december 14, 2015 07:08 |
| Pijnlijk... | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Maandag, december 14, 2015 02:07 |
| goed verwoord hoor | |
Over dit gedicht
| Auteur: Looortje |  
|
|
| Gecontroleerd door: Looortje | ||
| Gepubliceerd op: 14 december 2015 | ||
| Thema's: | ||