ad vent (themagedicht)
ad vent
donker
je dagen?
zeggen de mensen
stemmig elkaar best wel
aardig verdragend tot metgezel
vragend. dik ingepakt in stijf passende
jassen, tuurlijk dus plus tik tak plu afgedakt,
al ‘t ander getast. het gaat er tergend traag in
de grauwe koude, wind en wolken spannen samen
ons in ‘t ruige buitentuig. maar ach, ‘t mindere licht
tint een glimp - sterk als enkel kaarsen ter kerst,
wij zijn elkaar tot kraag en krans en waag
een aangeblazen dans - van een al
inderhaast graag bemind, je
neemt het ten minste
even met je mee,
verdergaand
gezicht.
hans
Reacties op dit gedicht
| september: | Vrijdag, maart 25, 2016 21:17 |
| Mooi mooi. Zo authentiek. Liefs | |
| Solitair: | Vrijdag, januari 29, 2016 20:07 |
| Ik kom weer met plezier jou te lezen om de rust in mezelf te vinden, dank je Hans voor alles. | |
| remie: | Maandag, december 21, 2015 09:22 |
| Mooi en liefdevol | |
| Werner S: | Zaterdag, december 19, 2015 20:57 |
| vierkante kub van het leven | |
| Werner S: | Zaterdag, december 19, 2015 20:56 |
| mooi gedicht in een passende vorm | |
Over dit gedicht
| Auteur: Hans Winter | 
|
|
| Gecontroleerd door: Brenda | ||
| Gepubliceerd op: 14 december 2015 | ||
| Thema's: | ||