Gedichten-Freaks
Zoeken
Nieuws
Wie doet wat
Aanmelden
Gebruikersnaam
Wachtwoord
Aanmelden
Wachtwoord vergeten?
Nog geen account? Registreer!
Registreren
×
Velden met een astriek (*) zijn verplicht!
Je schrijversnaam/gebruikersnaam*
Wachtwoord*
Bevestig wachtwoord*
E-mailadres*
Webadres
Geboortedatum
Land*
Selecteer je land
Nederland
België
Anders
Hoe heb je ons gevonden?
Ik wil per mail op de hoogte worden gehouden van leuke aanbiedingen van de Gedichten-Freaks en partners.
Registeren
Wachtwoord vergeten
×
Email adres
Versturen
Dagen
Ik ben het roepen moe
Verlate woorden vluchten
Donker klinkt gefladder
Daarna is er stilte
In het rijzen van de maan
Zweeft in haar kielzog mee
Dwarrelend het leeg
Dan traag en langzaam dalend
Wetend nog van hoog
Straks weer onderweg
Na uitgeplozen duister
Is grondig onderzocht
Weet je nog
De dagen licht
Waar geen gewicht
Haar zwaarte krijgt
Straks weer onderweg
Na de stilstand
Die na bewegen kwam
Zacht trekkend aan de rem
De dageraad weet niet beter
Wacht altijd op het teken van dagen
Als met helder licht
De binnenkant wordt beschenen
Reacties op dit gedicht
Pbouwknegt vindt het leuk als je reageert op dit gedicht
Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres
Registreren en plaatsen
M-Rose
:
Zondag, december 27, 2015 12:55
leven=natuur een betoverend spel van schaduw & licht nieuwe dingen en een bloemblad dansend wat je net niet zag
Over dit gedicht
Auteur:
Pbouwknegt
Gecontroleerd door:
Brenda
Gepubliceerd op:
14 december 2015
Thema's:
[Leven]