Kon ik maar...
Achter jou tranende ogen,
Een wereld die ik niet begrijpen kan,
De tijd voorbijgevlogen,
Die pijn, hoe moet het verdergaan…
Ik wil wel helpen, maar kan het niet,
Ik kan niet op tegen het verdriet.
Pijn, te groot om te dragen,
Zelfs als je om hulp zou vragen.
Toch, ik wil luisteren en helpen,
Lieve woordjes fluisteren, tranen stelpen.
Nooit kom je ongelegen,
Wees nooit verlegen,
Om met me te praten,
Of me iets te vragen.
Het enige dat ik wil,
Is een lach op je gezicht,
Daarom schreef ik ook zo stil,
Voor jou dit gedicht…
-x-x-x-x-x-x-x-x-x-
Een wereld die ik niet begrijpen kan,
De tijd voorbijgevlogen,
Die pijn, hoe moet het verdergaan…
Ik wil wel helpen, maar kan het niet,
Ik kan niet op tegen het verdriet.
Pijn, te groot om te dragen,
Zelfs als je om hulp zou vragen.
Toch, ik wil luisteren en helpen,
Lieve woordjes fluisteren, tranen stelpen.
Nooit kom je ongelegen,
Wees nooit verlegen,
Om met me te praten,
Of me iets te vragen.
Het enige dat ik wil,
Is een lach op je gezicht,
Daarom schreef ik ook zo stil,
Voor jou dit gedicht…
-x-x-x-x-x-x-x-x-x-
Reacties op dit gedicht
| Miracle: | Zaterdag, mei 25, 2002 10:27 |
| mooi gedicht! En ook erg lief! Ik denk dat de persoon waaraan dit geschreven is dit wel kan waarderen! Het is echt een mooi en liefdevol gedicht! liefs, Miracle |
|
Over dit gedicht
| Auteur: dromertje | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 24 mei 2002 | ||
| Thema's: | ||