Ruik de aarde, voel die grond.
 
Laat de wind je door je dagen,
met haar stroming,
verder dragen.
 
Leg je vleugels in de sterren.
 
Straal hun aura in het rond,
dat als blauwdruk van het leven,
als een waarde voor je stond.
 
Proef de dauw, als nacht gevallen.
Laat de angst je gids nooit zijn.
 
-
 
Geef niet toe,
aan duister zwart,
gekleurd terreur.
 
Dwars door bom gevelde uren,
kadert hoop hier de primeur.
 
-
 
Als een plant, een roos,
met kelkjes, blaadjes teer en zo fragiel,
is de liefde stevig vast te houden,
waar geen schaduw ooit op viel.
 
Ruik de aarde, voel die grond.
 
Laat je roos,
de dagen kleuren.
 
Koester haar, met eigen warmte,
hou de aarde in je armen,
draai met dit,
 
de wereld rond.
 
 
-