Dit huis
Waarop ik kan vertrouwen
Dit thuis
Waarop ik kan bouwen

Deze bouw
Mij zo vertrouwd
Niet even, gauw
In jaren tijd opgebouwd

Deze bunker
Waarin ik mij verschuil
Die weet dat ik schreeuw, hunker
Inwendig brul als een leeuw, maar ook halend huil

Deze jas
Die ik zo goed pas
Ook al denk ik vaak niet, bij alles staat
En met mij overal mee gaat

Mee reist
Trekt en hijst
Mee duikt
Mee waakt en ontluikt

Deze deken
Soms warm dan weer koud
Vaak is gebleken
Ook al leek dat soms fout

Dat ik toch eens beter moet kijken
Ervoor moet zorgen
En dit dan niet alleen zo te laten lijken
Ja, vanaf morgen

Zeg ik, het is goed
Met vol gemoed

Mijn lichaam,
Mijn bunker, versierd met mijn naam