Korte donkere dagen,
dat is hier enkel om nog meer problemen vragen.

De duisternis in ons hart
is al zo verdomd groot.
Overmeesterd door verdriet en smart.
Sommigen verlangend naar de dood.

Anderen genietend van een liefde, pas ontloken,
hoe dit te combineren is de grote vraag.
Dit alles in een pakketje gestoken,
het was weer even genoeg vandaag.

Verdriet en vrolijkheid, stonden zij aan zij,
zo moeilijk om te dragen.
Allerlei gedachten en gevoelens van gevangen tot vrij,
geen antwoorden, alleen maar vragen.

Met het invallen van de avond, zo vroeg dit seizoen,
beginnen de tollende gedachten pas echt te komen.
En er is niets aan te doen,
bereidt je voor op een nacht vol enge dromen.

Nog twee weken vechten en strijden,
ik hoop dat het dan beter zal gaan.
Dit is de periode voor het lijden,
waarin we voornamelijk in het duister staan.

Trachtend er het beste van te maken,
het befaamde masker op te zetten.
De levenslust niet helemaal te laten staken,
onszelf van echt domme dingen beletten.

Samen zijn we sterk, dat is wat we weten,
dat zal ook onze kracht zijn.
Om vroeger te vergeten,
om te gaan met verdriet en pijn.

N