gemijmer over kleur
[waar helderheid zich in een kamer
- bevrijd van elke vorm - stil als stof zicht legt
noemt zich dat kleurloos dan of is het licht]
aarde ontwaakt in violet uit nacht
en tussenruimtes wijken randen
in hun korset van strakke lijnen
dingen veranderen zacht
de volle glans van zon in het gezicht
reeds reikt de voormiddag naar smaragd
van donkere wouden, zeeën en hun groene stromen
in helder saffraan middaggloed; het schijnt als moet
zich alles stil nu houden
langzaam drijven landen
in het oranje van de avond weg naar ’t ongewisse
en steeds maar verder nachtwaarts zeilend
valt alles op zichzelf en in azuur terug en dag verstomt
gebroken kleurt het donker, blauw
[is duister slechts afwezigheid van licht
of is het toch misschien een kleur, een ander zicht?]
sunset 26-12-2015
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Zondag, december 27, 2015 22:36 |
| teun hoek, Pbouwknegt, Dank jullie wel voor het lezen en reageren en nog een heel vredige zondagavond. Warme vriendschappelijke groet, |
|
| Pbouwknegt : | Zaterdag, december 26, 2015 11:40 |
| Is duister niet dat zwarte gat Waar licht niet uit ontsnappen kan Dus moet er welhaast licht zijn In de duisternis Om het te kleuren Peinzend de dag in Groet |
|
| teun hoek: | Zaterdag, december 26, 2015 10:48 |
| kleurrijk de dag omschreven mooi . th |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: de redactie | ||
| Gepubliceerd op: 26 december 2015 | ||
| Thema's: | ||