je bent openbaar
je lach is onbegrensd
met mijn herinneringen
wat jij zo had gewenst
nu je straalt in het licht
voelen de fases hard
met de deksel nu dicht
jouw verlichting voelt teder
met het zicht op jouw foto
tekent jouw glinstering
met glans op het voeteneind
meet de herinnering

De aarde draait door zonder jouw vergulde lach.
Jouw bestaan leeft door dat jij mijn droom opfleurt.
Transparant zei jij verdriet herkent alleen pijn
nu jouw laatste traan mij opbeurt.
De wereld opent door waterige ogen.
Nu mijn droom door leeft in onbekend gebied.
Jouw glans tekent zoals je karakter voelde
daar leeft mijn grenzeloos verdriet.

De nachten waken met geopende ogen.
Het duister sluiert de verdampte tranen.
Nu het vocht oplost en transparant weerspiegelt
leven zintuigen in wanen
De geur van amber ontspant mij door het droombeeld.
Jouw gesproken woord fluistert zacht in mijn oor.
De smaak van appel siert onze verboden vrucht
dat was altijd jouw metafoor.

Mijn visioen blijft jou schetsen
om een verbinding met haar utopie zacht verlicht te laten smelten.

Mijn visioen blijft jou schetsen
om een verbinding met haar utopie zacht verlicht te laten smelten.

De aarde draait door zonder jouw vergulde lach.
Jouw bestaan leeft door dat jij mijn droom opfleurt.
Transparant zei jij verdriet herkent alleen pijn
nu jouw laatste traan mij opbeurt.
De wereld opent door waterige ogen.
Nu mijn droom door leeft in onbekend gebied.
Jouw glans tekent zoals je karakter voelde
daar leeft mijn grenzeloos verdriet.

De nachten waken met geopende ogen
Het duister sluiert de verdampte tranen
Nu het vocht oplost en transparant weerspiegelt
leven zintuigen in wanen
De geur van amber ontspant mij door het droombeeld.
Jouw gesproken woord fluistert zacht in mijn oor.
dat was altijd jouw metafoor.


(Tekst gechreven op Kinderen voor Kinderen - Eeuwige Kerst)