Wie zijn wij..
Zijn wij gedoemd om te weten, te kunnen begrijpen,
zijn wij kansloos, om onszelf tot een zekere diepte te vervallen?
Is deze wereld het geheel wat wij zouden ervaren,
maar is ervaring geen façade die wij onszelf willen opleggen?
We leven in elkaars spiegel, onze hoop baserend op bestaande idealen,
een stempel op hetgeen wat sinds het begin van diens bewustzijn is bedrukt.
Gelovend in idealistische idealen, zijn wij vanaf het begin tot stand gekomen,
blind opgegaan in elkaars ideeën zonder onszelf te durven erkennen.
zijn wij kansloos, om onszelf tot een zekere diepte te vervallen?
Is deze wereld het geheel wat wij zouden ervaren,
maar is ervaring geen façade die wij onszelf willen opleggen?
We leven in elkaars spiegel, onze hoop baserend op bestaande idealen,
een stempel op hetgeen wat sinds het begin van diens bewustzijn is bedrukt.
Gelovend in idealistische idealen, zijn wij vanaf het begin tot stand gekomen,
blind opgegaan in elkaars ideeën zonder onszelf te durven erkennen.
Reacties op dit gedicht
| Pascal Janssen: | Maandag, december 28, 2015 22:50 |
| Zelfkennis is een mooi begin naar erkenning... Mooi verwoord! Greetzzz Pasje |
|
| Werner S: | Maandag, december 28, 2015 21:29 |
| waar het los komt gaat het verder | |
| september: | Maandag, december 28, 2015 21:02 |
| Goed gedicht. Ik heb het een aantal keren herlezen. Ik geloof dat we diegene zijn als we ons zoveel als mogelijk losmaken van de wereld van het idee. Liefs | |
Over dit gedicht
| Auteur: SilentMystery | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 28 december 2015 | ||
| Thema's: | ||