Het Graf
Het Graf
Een donkere dag,
als ik het zo noemen mag.
Ik stond voor je graf,
dacht aan de herinneringen die je me meegaf.
Dit doet zo zeer.
Je had nooit mogen gaan.
Geen betekenis meer.
Tussen de wolken schijnt de maan.
Ik sta nog altijd aan je graf.
Dit is zo maf.
Je komt toch nooit terug.
Alleen in mijn droom,
kom je nog even vlug.
Aan een boom,
leg ik me snikkend neer.
Het gaat niet meer...
Reacties op dit gedicht
| eclips: | Zaterdag, mei 25, 2002 15:42 |
| hey jij kom op men oma zie ik ook nooit meer maar aan haar graf ga ik eigenlijk nooit heen ik vind dat als je daarheen gaat je alleen maar meer pijn hebt !je kan er zitten en terugdenken maar veel helpt het ni omdat je dan naaast die persoon zit die nooit meer terugkomt ik heb bv een sjaal van haar en die hou ik steeds bij me maar het gedacht alleen al om ernaartoe te gaan verslind me het enigste wat ik je nu kan zeggen is veel moed |
|
| waterval: | Zaterdag, mei 25, 2002 01:56 |
| net nu ik vandaag kleren heb weggedaan van mijn vriend raakt me dit weer héél erg..... | |
Over dit gedicht
| Auteur: ~Phyl~ | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 25 mei 2002 | ||
| Thema's: | ||