Natuur

Ik zie tranen als druppels
vallend op bladeren van
stil verdriet

Vinden hun weg langs paden
gebaand door emoties
overmant

Stromend langs gedachten die
zich laten meevoeren
naar een nieuw begin

Waar de zon weer schijnt
en de donkere hemel
opdroogt in het licht

Met wortels stevig in
de grond vol vertrouwen
opkijkend naar een nieuwe dag

Dan zie ik je weer langzaam
opbloeien met een
lach op je gezicht

Geschreven door

Edwin van Rossen

Reacties op dit gedicht

Edwin van Rossen vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

eclips:	Zaterdag, mei 25, 2002 15:53
zucht heel erg mooi met plezier gelezen !

MayadeBij:	Zaterdag, mei 25, 2002 14:32
Een glimlachende papaver, wellicht?

free:	Zaterdag, mei 25, 2002 09:14
heel mooi..... heel graag gelezen die stomme emoties ook liefs free ~(O)~

waterval:	Zaterdag, mei 25, 2002 02:04
héél mooi....

PeterdB:	Zaterdag, mei 25, 2002 00:56
ja, mooi gedicht!

Jo Aelmans:	Zaterdag, mei 25, 2002 00:50
GEWELDIG, Edwin! ;-)) Jo. ;o)x

Over dit gedicht

Auteur: Edwin van Rossen
Gecontroleerd door: Sheena
Gepubliceerd op: 25 mei 2002
Thema's: [JIJ] [Leven] [Natuur]