Waar een lichtje dooft
Als het licht het leven dooft
van het eens zo artistieke hart,
dat van woorden vlinders vormden;
vervlochten bloemen rond het eens
zo groene blad.
Als het licht het leven dooft
van het ooit zo waarachtig hopen
op dat sprankje eeuwig licht, dat de
duisternis voor geluk moest kopen.
Dan doet soms het onrecht verdrietig
pijn; en huilt het aan de achterkant van
het gelukkig zijn.
Dan vlindert soms de vlinder door een
te korte nacht; waar een lichtje dooft
in zijn laatste kracht.
van het eens zo artistieke hart,
dat van woorden vlinders vormden;
vervlochten bloemen rond het eens
zo groene blad.
Als het licht het leven dooft
van het ooit zo waarachtig hopen
op dat sprankje eeuwig licht, dat de
duisternis voor geluk moest kopen.
Dan doet soms het onrecht verdrietig
pijn; en huilt het aan de achterkant van
het gelukkig zijn.
Dan vlindert soms de vlinder door een
te korte nacht; waar een lichtje dooft
in zijn laatste kracht.
Reacties op dit gedicht
| Pascal Janssen: | Zondag, januari 03, 2016 21:57 |
| Mooi! greetzzz Pasje |
|
| John Kroos: | Zondag, januari 03, 2016 14:38 |
| Vooral de derde strofe spreekt mij erg aan. Graag gelezen. John |
|
| wervelende regenboog: | Zondag, januari 03, 2016 12:16 |
| mooi onder woorden gebracht wr |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Willem B. Tijssen | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 03 januari 2016 | ||
| Thema's: | ||