Grijs verheft de dag zich in haar nieuwe ochtendgloren.
Het kader van mijn raam weerkaatst nog licht,
vreemd hoe helder grauw kan zijn.
Nog net uit bed, bezie ik onbedekt,
hoe mensen zich in nevels hullen.
Haastig kaatst het voetgeluid,
dof en onbedwongen.
Het is alsof de regen in hun verder huilt.
Er is geen tijd.
Of alles, om het hier en nu weer te verliezen.
Intense liefde, verdriet en zorgen voor,
het houden van,
de keuzes om te kiezen.
Een ander jaar.
Bedekt, of bloot gegeven.
Er is geen tijd, of juist,
om waarheid echt te leven.
Langzaam keer ik af,
mijn raam verliest de gloed die het eerst had.
Het glas vertoont de eerste barstjes,
uren drijven als fragmenten in mijn zee.
De aarde draait,
en wij,
wij draaien zelf,
met hem mee..
-
Pascal Janssen: | Zondag, januari 03, 2016 22:13 |
Goede beschrijvende manier van dichten. Zoals september al schreef, je ziet er vanzelf de beelden bij. greetzzz Pasje |
|
John Kroos: | Zondag, januari 03, 2016 22:03 |
Bedankt voor jullie mooie reacties. . John |
|
september: | Zondag, januari 03, 2016 21:02 |
Prachtig! Het gedicht nam me mee in de beelden bij het lezen. Liefs | |
wervelende regenboog: | Zondag, januari 03, 2016 17:53 |
door elk barstje kan het licht naar binnen stromen (there is a crack in everything that's how the light gets in Leonard Cohen /Anthem mooi verwoord John |
|
Willem B. Tijssen: | Zondag, januari 03, 2016 16:19 |
Wij zijn een onderdeel van het geheel ; op zoek naar de waarheid, soms een barstje te veel. | |
Mamke: | Zondag, januari 03, 2016 16:05 |
Wauw, mooi beschreven... | |
Dasje (lucky): | Zondag, januari 03, 2016 15:21 |
Bijzonder mooi! | |
Anneke Bakker: | Zondag, januari 03, 2016 15:13 |
Hoe krijg je zo iets moois verzonnen John,laten wij het nieuwe jaar echt beleven, braaf meedraaien in het woelige leven van alledag . Hartelijke groet en alle goeds en gezondheid in dit nieuwe jaar. Anneke |
|
Auteur: John Kroos | ![]() ![]() ![]() |
|
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 03 januari 2016 | ||
Thema's: |