los komen
verlaten van mijn eigenwereld
die zo veilig was
helemaal in mijn eigen
de waas om mij heen verdwijnt
er zit een gat in mijn schild
die mijn wereld doet bedreigen
hij laat mij nu iets zien
volkomen onbekend
het is de wereld aan de buitenkant
wat is dat gevoel
het is volkomen onbekend
ik heb zo iets
waar ben ik nu gestand
gestrand op iets van mijzelf
wat ik altijd heb verwaarloost
zo erg
dat mijn geweten er gaat spelen
ik kon dat stuk niet van mijzelf maken
want houden van iets
dat was ik nooit van plan
het waren de stukken
die ik had verzwegen
waarvoor ik mij afschermde
het waren de stukken
die mijn gevoelens bouwde
en het echte belemmerde
die zo veilig was
helemaal in mijn eigen
de waas om mij heen verdwijnt
er zit een gat in mijn schild
die mijn wereld doet bedreigen
hij laat mij nu iets zien
volkomen onbekend
het is de wereld aan de buitenkant
wat is dat gevoel
het is volkomen onbekend
ik heb zo iets
waar ben ik nu gestand
gestrand op iets van mijzelf
wat ik altijd heb verwaarloost
zo erg
dat mijn geweten er gaat spelen
ik kon dat stuk niet van mijzelf maken
want houden van iets
dat was ik nooit van plan
het waren de stukken
die ik had verzwegen
waarvoor ik mij afschermde
het waren de stukken
die mijn gevoelens bouwde
en het echte belemmerde
Over dit gedicht
| Auteur: François Dümmer | 
|
|
| Gecontroleerd door: cartooneke | ||
| Gepubliceerd op: 21 november 2000 | ||
| Thema's: | ||