Alles krijgt zijn plaatsje
Zes jaar terug was ons feest
Van eeuwige liefde en trouw
Wat is het toch heerlijk geweest
Die tijd als man en vrouw
Na zes jaar verkering
Vakanties en samenwonen
Een liefdesbezwering
Die niet was te klonen
Van liefde volgde nog meer
Zelfs in verwachting zowaar
Maar wat deed het ons zeer
Dat was ook net zo snel klaar
We groeiden uit uiteen
Als liefdeskoppel en stel
Maar het werd nooit gemeen
Aan elkaar denken, deden we wel
Met therapie nog geprobeerd
Alles op de rit te krijgen
En dus beiden daar geleerd
Dat de liefde niet ging stijgen
Als vrienden beklonken
Handtekeningen saam gezet
Een borreltje gedronken
Het was echt uit met de pret
Wel maatjes gebleven
Kennen elkaar door en door
Met niets dat blijft zweven
Daar kozen wij juist voor
Pasje 7-1-2016
| september: | Donderdag, januari 07, 2016 23:06 |
| Het is verdrietig en moeilijk als liefde dooft maar zoals in dit mooie gedicht omschreven heel goed en mooi als goede vrienden uit elkaar te kunnen gaan. Liefs | |
| Mamke: | Donderdag, januari 07, 2016 22:05 |
| Wat verdrietig! En pijnlijk! | |
| wervelende regenboog: | Donderdag, januari 07, 2016 21:38 |
| dus goed gedaan... geen haat en nijd... geen helse strijd... maar on speeking terms blijven en elkaar respecteren mooi Pascal groetjes van wr |
|
| Auteur: Pascal Janssen | 
|
|
| Gecontroleerd door: de redactie | ||
| Gepubliceerd op: 07 januari 2016 | ||
| Thema's: | ||