verdriet om iets
maar je weet niet wat
het komt op eens
maar waar vandaan
je kijkt naar binnen
je zoekt alles af
op eens in een klein hoekje
wind je een klein jongentje
al huilend mijn zijn armen
op zijn knie
hij zit daar maar alleen
zo zielig en eenzaam
je weet niet goed
wat je moet doen
want het is zo nieuw
om een klein jongentje
te vinden in je zelf

je gaat naat hem zitten
en legt een arm om hem heen
hij probeert je iets
te laten voelen
je voelt op eens dat verdriet
dat op eens in je kroop
het eenzamen en het verdriet
het maakt je koud
het geeft je een hevige rilling
over je hele lichaam
het brengt de tranen in je ogen
maar huilen doe je niet
want huilen mag niet van je zelf
het is een gevoel
wat te veel te weeg brengt
stuurt al die gedachtes
en de herringen die het geeft
wordt het allemaal te veel

op een sta j op
en rent hard weg
weg van dat gevoel
het is eng
want huilen
dat kan je toch niet
dit maakt je bang en alleen
je durft met niemand
over dat klein jongentje
te praten
want stel je voor
dat gevoel komt weer terug