Nu de natuur zich uitput in uitbottende verontschuldigingen
Ja, de winter was lang, excuus
Ja, ik heb dit ook gemist
Ik zal het nooit meer doen
En de lente haar haar laat groeien
Springend door het veld
Nevelig nog door bossen
Even uitrust op het strand
Het zonlicht vlechtend in haar haar
Hoe het water praat
Na maanden van donker zwijgen
Als een waterval
En al invitaties schrijft
Voor zwemfeestjes in mei
Hoe alles lijkt te zweven
Gewichtloos wortelt in de grond
Reikend naar de zon die
In langer wordende werkdagen
Onvermoeibaar schildert
Hoe, net als de vogels
Mijn wezen nestelt, broedt
Of uitvliegt naar de hoogte
Zien van vergezichten
En inzichten ontmoet