Weemoedig
Stil is nog
de nieuwe dag
een vleugje wind
beroert mijn wang
het voelt wat
weemoedig nu
ik aan je denk
met heel mijn wezen
ook is er
dankbaarheid
dat ik zoveel
met je
heb mogen delen
de nieuwe dag
een vleugje wind
beroert mijn wang
het voelt wat
weemoedig nu
ik aan je denk
met heel mijn wezen
ook is er
dankbaarheid
dat ik zoveel
met je
heb mogen delen
Reacties op dit gedicht
| michris: | Woensdag, januari 13, 2016 00:03 |
| Ik lees jouw woorden en denk aan Karin. Mooi hoor Paula. |
|
| wervelende regenboog: | Dinsdag, januari 12, 2016 22:22 |
| heel mooi | |
| Anneke Bakker: | Dinsdag, januari 12, 2016 17:10 |
| Echte vriendschap gaat nooit over Paula, dat blijkt uit dit mooie weemoedige gedicht, vergeten is moeilijk hé. Lieve groet van mij . Anneke |
|
| teun hoek: | Dinsdag, januari 12, 2016 15:55 |
| een terugblik met bodem. th | |
Over dit gedicht
| Auteur: Paula Hagenaars |  
|
|
| Gecontroleerd door: Paula Hagenaars | ||
| Gepubliceerd op: 12 januari 2016 | ||
| Thema's: | ||